Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017

Διαβάζοντας: «Όλοι φοβούνται τον έρωτα»



Της Μάρως Βαμβουνάκη


Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Ένας νέος άντρας επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως, για εκείνον εξελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη. Δεν μπορεί να κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός για αυτόν ψυχισμός των γυναικών…».

«Συνηθίζουμε το παράταιρο πιο πρόθυμα από το παντελώς σωστό, το έχω προσέξει. Είμαστε τόσο παράταιροι οι ίδιοι που το άψογο μας κομπλεξάρει, έστω ασυνείδητα» (σελ. 8). 

«Δύσκολα εμπιστεύεται άλλον πλην του εαυτού του, επειδή ακριβώς δύσκολα εμπιστεύεται και τον εαυτό του τον ίδιο» (σελ. 9).

«Οι ψυχοπαθολογικές ανάγκες μάνας και γιου κατά κάποιον τρόπο ταίριαξαν. Υπήρχε ολοφάνερα μια παθολογική αντιστοιχία. Εκείνος είχε ανάγκη, αλλά και βόλεμα, να παραμένει νεαρός, εκείνη δεν ήθελε να χάσει το μικρό της, το μόνο ζωντανό της νόημα ζωής, αλλά και τον άντρα της ζωής της» (σελ. 66).


«Ελευθερία είναι να κάνεις εκείνο που φοβάσαι» (σελ. 83).

«Η δειλία συνδυάζεται είτε με αδράνεια είτε με φυγή» (σελ. 84).

«Παντού η ελεύθερη βούληση ενός ανθρώπου θα βάζει τη σφραγίδα της. Διότι οι άνθρωποι στο τέλος κάνουν μονάχα εκείνο που θέλουν περισσότερο, στην πορεία ούτε οι ίδιοι το έχουν ξεκαθαρίσει. Θαυμάζω το ακατάβλητο της βούλησης, ακόμα και όταν κανείς παραιτείται από εκείνο που θέλει, πάλι θέλημά του είναι» (σελ. 88).


«Επέλεγε να εισέρχεται στον βαρύ έρωτα από περιπτώσεις καταδικασμένες να μην ευδοκιμήσουν. Να μην προχωρήσουν στην ολοκλήρωση, στη διάρκεια, στη δέσμευσή του εν ολίγοις. Συμβαίνει σε όσους φοβούνται τον έρωτα και τη δέσμευσή του. Διαλέγουν να ερωτευτούν πρόσωπα με προβλήματα, καταστάσεις αδιέξοδες, περιπτώσεις που διαισθητικά διαφαίνονται ως απογοητευτικές, χωρίς μέλλον, ελπίζουν το ανέλπιδο, όχι να το ξεπεράσουν, αλλά να σταματήσουν ακριβώς στον τοίχο του ανέλπιδου» (σελ. 88).  

Βαμβουνάκη, Μάρω (2012). Όλοι φοβούνται τον έρωτα. Αθήνα: Εκδόσεις Αρμός.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου