Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

"Πάντα κάτι λείπει..."



Όσο όμορφη και μαγική να είναι μια στιγμή, όσο πλήρης και ικανοποιητική να είναι μια εμπειρία, νιώθουμε ότι κάτι λείπει… «Πάντα κάτι λείπει…». Πάντα κάτι υπάρχει που καταστρέφει τη μαγεία της στιγμής και μας κάνει τελικά να καταλήγουμε απογοητευμένοι και αποθαρρυμένοι για τη ζωή. Πάντα κάτι λείπει από την εμπειρία, πάντα κάτι λείπει από το συναίσθημα, πάντα κάτι λείπει από τη ζωή μας… Πάντα κάτι λείπει από τον εαυτό μας… από τις επιλογές μας… από τους ανθρώπους γύρω μας… από τους στόχους μας… από τα όνειρά μας… Πάντα κάτι λείπει σε όσα ζούμε, σε όσα προσδοκούμε, σε όσα θέλουμε και σε όσα βιώνουμε… Πάντα κάτι λείπει και κάθε νέα κατάσταση καταλήγουμε να μας βυθίζει στη λύπη. 

Και τελικά, καταλήγουμε να ζούμε μέσα σε μια πραγματικότητα που νιώθουμε ότι κάτι λείπει, χωρίς καν να μπορούμε να προσδιορίσουμε τι είναι αυτό… Είναι τόσο έντονη η αίσθηση της απουσίας, της έλλειψης ολοκλήρωσης, της απογοήτευσης και της κενότητας, που δεν έχει σημασία να προσδιορίσουμε τι είναι αυτό που λείπει για να νιώσουμε έστω για λίγο καλά… Και το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας δεν είναι τι μας λείπει, αλλά γιατί φοβόμαστε έστω μια στιγμή να παραδεχθούμε ότι τίποτα δεν μας λείπει. Μήπως προτιμούμε να νιώθουμε ότι πάντα κάτι λείπει, παρά να παραδεχθούμε ότι επιτέλους ζούμε μια στιγμή που τα έχει όλα; Μήπως φοβόμαστε περισσότερο τι ακολουθεί μια στιγμή πληρότητας, παρά το να είμαστε διαρκώς βυθισμένοι μέσα σε μια αίσθηση μη πληρότητας; 

Όταν πιστεύουμε ότι «πάντα κάτι λείπει…» μπορεί να μην είμαστε ικανοί να εντοπίσουμε και να ζήσουμε στιγμές που δεν θα λείπει τίποτα… Είναι τόσο δεδομένη η απουσία που χάνουμε την σημαντικότητα της παρουσίας. Όταν είμαστε από την αρχή προσανατολισμένοι σε αυτά που λείπουν δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε και ζούμε… δεν μπορούμε να βρούμε αυτά που μας κάνουν χαρούμενους και ευτυχισμένους.
Μπορεί πάντα κάτι να λείπει, αλλά αν βλέπουμε πρώτα αυτά που έχουμε ίσως αυτό που λείπει δεν είναι τόσο σημαντικό για να μπορούμε να είμαστε καλά κάθε στιγμή…

Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου