«Κρατώ τον αληθινό εαυτό μου κρυμμένο, γιατί έχω τόσα
πράγματα, για τα οποία μπορεί κανείς να με περιφρονήσει. Κι έπειτα αντιπαθώ
ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου, γιατί είμαι αποκομμένος από τους άλλους
ανθρώπους. Πρέπει να καταφέρω να αποκαλύψω τον εαυτό μου στους άλλους, αν
πρόκειται ποτέ να σπάσω αυτό τον φαύλο κύκλο».
Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Πόσο εύκολο είναι
να αποκαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό στους άλλους; Τι γνώμη θα σχηματίσουν
οι άλλοι για εμάς και τι εντύπωση θα τους δώσουμε; Τι γνώμη θα έχουν για εμάς
αν μας γνωρίσουν καλύτερα ή ακόμη περισσότερο;
Μήπως όμως θα
έπρεπε να αναρωτηθούμε πρώτα:
Τι γνώμη έχουμε
εμείς για τον εαυτό μας;
Πώς τον βλέπουμε
και πώς τον αντιμετωπίζουμε; Τι συμπεριφορά έχουμε απέναντί του και πόσο τον
εκτιμούμε;
Τι πιστεύουμε ότι
σκέφτονται οι άλλοι για εμάς;
Συνήθως κρύβουμε
τον εαυτό μας γιατί φοβόμαστε ότι θα αποδειχθούμε ανεπαρκείς στους άλλους και ότι
παρουσιάζοντας τον αληθινό μας εαυτό δεν θα γίνουμε αποδεκτοί.
Όσο πιο ευάλωτοι
νιώθουμε ότι είμαστε τόσο πιο πολύ κρύβουμε την πραγματική μας εικόνα. Τι
σκεφτόμαστε και τι αισθανόμαστε; Πώς νιώθουμε και πώς συμπεριφερόμαστε;
Πόσο καιρό ακόμη
μπορούμε να ζούμε προσπαθώντας να δώσουμε στους άλλους μια διαφορετική εικόνα,
μια εικόνα ιδεατή, που δεν θα απορριφθεί εύκολα, που δεν θα γίνει αντικείμενο
επεξεργασίας και μυθοπλασίας; Πιστεύουμε ότι αυτή η εικόνα που καταφέραμε να
φτιάξουμε μας κάνει αποδεκτούς και αρεστούς, κάνει τους άλλους να μας θαυμάζουν
και να μας επαινούν… Ξεχνάμε όμως ότι αυτή η εικόνα δεν είμαστε εμείς. Κι όσο
περισσότερο χανόμαστε μέσα σε αυτή την πλαστή εικόνα τόσο πιο πολύ χάνουμε τον
ίδιο μας τον εαυτό.
Και κρατάμε καλά
κρυμμένο τον εαυτό μας και έτσι δεν του επιτρέπουμε να εξελιχθεί, να προχωρήσει
και να αναδειχθεί. Μας χαρακτηρίζει μια βαθιά ντροπή και μια αγωνία να μην
αποκαλυφθεί ο πραγματικός μας εαυτός, για τον οποίο νιώθουμε ανεπαρκείς. Το να
εκθέσουμε τον εαυτό μας στους άλλους μπορεί να μας κάνει να φαινόμαστε
ευάλωτοι, γιατί κάποιες πλευρές του εαυτού μας είναι αδύναμες ή μη επιθυμητές…
Αν δεν μπορούμε να
αποδεχτούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανέναν να τον δει. Αν
δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας δεν μπορούμε
και να εξωτερικεύσουμε, αν ντρεπόμαστε για αυτά δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε
με άλλους.
Στόχος μας όμως θα
πρέπει να είμαστε πάντα ο εαυτός μας. Να μην προσπαθούμε να τον κρύψουμε και να
μην δεχόμαστε να βάζουμε υποκατάστατα στη θέση του, γιατί καμία άλλη εκδοχή του
εαυτού μας δεν θα είναι τόσο πετυχημένη όσο η γνήσια εικόνα μας. Ο εαυτός μας
αποτελείται από θετικές και αρνητικές πλευρές, που θα πρέπει να αποδεχθούμε
ώστε να μπορέσουμε να τις εκφράσουμε, χωρίς να ντρεπόμαστε και χωρίς να
απολογούμαστε για όσα νιώθουμε και για όσα σκεφτόμαστε…
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
Είναι πιο εύκολο να υπακούς σε έναν άλλο
παρά να ορίζεις τον εαυτό σου;
Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου