Καμιά φορά, το να μην εγκαταλείπεις
κάτι είναι θάνατος.
Κάποιες φορές, ζωή είναι να παρατάς αυτό που κάποτε σ’ έσωσε.
Να αφήνεις πίσω τα πράγματα που μαζί
τους είσαι δεμένος σφιχτά, επειδή νομίζεις ότι αν τα κρατήσεις θα σε σώσουν από
την κατάρρευση.
Όλοι έχουμε αυτήν την τάση να
δενόμαστε σφιχτά με ιδέες, πρόσωπα και καταστάσεις.
Δενόμαστε με ανθρώπους, με
χώρους, με τόπους γνωστούς, γιατί είμαστε βέβαιοι πως αυτό είναι το μόνο πράγμα
που μπορεί να μας σώσει.
Πιστεύουμε στο «γνώριμο κακό», όπως λέει ένα γνωστό
γνωμικό.
Και παρόλο που από διαίσθηση
καταλαβαίνουμε ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο,
συνεχίζουμε να μένουμε
αγκιστρωμένοι σ’ αυτό που πια δεν μας χρειάζεται,
σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια,
τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε.
Χόρχε Μπουκάι – Ο Δρόμος των Δακρύων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου