Πόσο εύκολα ή δύσκολα ζητάμε
βοήθεια από τους άλλους, όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση ή
βρισκόμαστε σε ένα δίλημμα; Και γιατί κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να
ζητήσουν τη βοήθειά μας; Πριν τους θεωρήσουμε ακατάδεκτους, απόμακρους ή
μυστικοπαθείς, ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που τους κάνει να
δυσκολεύονται να ζητήσουν τη βοήθεια των άλλων, ακόμη και τη γνώμη των άλλων.
Το πρώτο βήμα όταν θέλουμε να
ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου είναι να του εκθέσουμε το πρόβλημά μας, αυτό που
μας απασχολεί. ΕΚΘΕΣΗ: είναι τρομαχτική για κάποιους… Αν εκμυστηρευτώ κάτι «δικό μου» τι θα σκεφτεί
ο άλλος για μένα, πώς θα του φανώ, τι γνώμη θα σχηματίσει για μένα; Και αν δεν
το έχουμε κάνει και ποτέ, στο μυαλό μας κάνουμε τα πράγματα ακόμη πιο τεράστια
και τρομαχτικά. Κι αν φανώ στον άλλο λίγος, ανεπαρκής, αδύναμος; Εξάλλου,
αρκετοί από εμάς συνδέουν την αναζήτηση βοήθειας ως μια ένδειξη αδυναμίας, κυρίως
αν έχουμε μάθει να δείχνουμε στους άλλους μόνο το «ισχυρό» μας πρόσωπο και όχι
τις ευαισθησίες που μας συνοδεύουν.
Όταν βλέπουμε κάποιον που
αρνείται τη βοήθειά μας, ακόμη και όταν του την προσφέρουμε, πιο πιθανό είναι
να σκεφτούμε «τι εγωιστής, δεν θέλει να τον βοηθήσω», παρά να σκεφτούμε ότι
είναι περήφανος και θέλει να τα καταφέρει μόνος του. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι
αν ένα άτομο που συστηματικά αρνείται τη βοήθεια των άλλων το κάνει λόγω
εγωισμού ή περηφάνιας; Και μόνο αυτές οι δύο διαστάσεις υπάρχουν; Δεν μπορεί
απλά να μην έχει μάθει να το κάνει για αυτό και να δυσκολεύεται πολύ;
Έτσι, χωρίς να θέλουμε ή
νιώθοντας ότι δεν μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια λόγω ντροπής, δισταγμού,
περηφάνιας, εγωισμού ή όπως αλλιώς ονομάσουμε αυτό που νιώθουμε ότι δεν μας
αφήνει να ζητήσουμε βοήθεια καταλήγουμε να παλεύουμε μόνοι μας, μην έχοντας
κάποιον να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας, ή έστω τις εναλλακτικές μας λύσεις.
Και όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε μας δημιουργεί και ένα συναίσθημα
μοναξιάς, καθώς σκεφτόμαστε πως κανείς δεν νοιάζεται για εμάς.
Είναι θέμα μάθησης; Μεγαλώνουμε
μέσα σε μια καθαρά ατομικιστική κοινωνία, όπου δίνεται περισσότερη έμφαση στο
ατομικό παρά στο συλλογικό. Αν τα καταφέρουμε μόνοι μας θα επωμιστούμε και τα
οφέλη της επιτυχίας μας. Όμως, όταν βιώνουμε μια δύσκολη κατάσταση και νιώθουμε
πως έχουμε ανάγκη τη στήριξη άλλων ανθρώπων γύρω μας, αναφερόμενοι πάντα σε
συναισθηματική- κοινωνική στήριξη, είναι πολλά αυτά που χάνουμε παραδομένοι στη
μοναξιά μας. Και είναι θέμα μάθησης όχι μόνο να ζητήσω βοήθεια, αλλά να βρω και
το κατάλληλο πρόσωπο που θα ζητήσω. Ακόμη, κι αυτό το μαθαίνουμε μέσα από την
εμπειρία μας, μέσα από τον πειραματισμό μας, ενώ θα πρέπει να είμαστε
προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε απάντηση από την άλλη πλευρά, όπως προσφορά βοήθειας,
κατανόηση, συμπόνια, επικοινωνία, αδιαφορία, αποδοκιμαστικά ή επικριτικά
σχόλια. Μέσα από την εμπειρία μπορούμε να μάθουμε να βρίσκουμε και τα πιο
κατάλληλα πρόσωπα, που μπορούν να μας δώσουν βοήθεια όταν την έχουμε ανάγκη.
Η δυσκολία στο να ζητήσουμε
βοήθεια δεν είναι αδυναμία, αρκεί να το πιστέψουμε και να αρχίσουμε τους
πειραματισμούς μας. Επίσης, ζητάμε βοήθεια δεν σημαίνει ότι είμαστε ανεπαρκείς
ή ότι οι άλλοι είναι ανώτεροί μας. Συνήθως, τα άτομα που δυσκολεύονται να
ζητήσουν βοήθεια ενδέχεται να εμφανίζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη
εμπιστοσύνης στους άλλους, μειονεκτικά ή συμπλεγματικά στοιχεία.
Δεν είναι λοιπόν τόσο απλό το να
ζητήσουμε βοήθεια, όμως, ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε πιο εύκολο είναι να
αρχίσουμε να το δοκιμάζουμε. Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή, ποιο είναι το πιο
κατάλληλο πρόσωπο, ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος; Μέσα από την αναζήτηση
και την αποδοχή βοήθειας θα μάθουμε να μοιραζόμαστε, να είμαστε πιο ανοικτοί,
να επικοινωνούμε, να συνεργαζόμαστε, να βρίσκουμε άτομα που μας συμπληρώνουν
και μας δίνουν μια διαφορετική οπτική θέασης των πραγμάτων.
Ταυτόχρονα,
ερχόμαστε κοντά με τους άλλους, καθώς τους εμπιστευόμαστε ένα κομμάτι του
εαυτού μας και δίνοντας την ευκαιρία να μας γνωρίσουν καλύτερα και ίσως να
μοιραστούν κι αυτοί με τη σειρά τους κάποια βιώματά τους μαζί μας. Έτσι,
μπορούμε να ξεπεράσουμε και την ανασφάλεια που νιώθουμε, δεν έχουμε μόνο εμείς
τρωτά σημεία και «ελαττώματα», όπως πιστεύουμε, όλοι έχουν. Είναι σημαντικό σε
όλες αυτές τις δυσκολίες που υπάρχουν ή θα υπάρξουν κατά την πορεία μας στη ζωή
να ξέρουμε ότι έχουμε κάποιους ανθρώπους κοντά μας, που είναι πρόθυμοι να μας
προσφέρουν τη συναισθηματική- ηθική- κοινωνική τους στήριξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου